Dawne przewodniki oferują wiele ciekawych informacji na temat przeszłości Bolesławca. Obok opisów zabytków zawierają sporo praktycznych informacji skierowanych do ówczesnego turysty, dając nam tym samym możliwość wglądu w życie miasta sprzed kilkudziesięciu lat.
Przeglądając wydany w 1973 r. we Wrocławiu przewodnik „Dolny Śląsk. Bolesławiec i okolice” znajdujemy w nim więcej informacji na temat przeszłości miasta oraz jego atrakcji w porównaniu do informatora z 1968 r., o którym pisaliśmy tutaj.
W przewodniku znalazło się też więcej informacji praktycznych, zwłaszcza dotyczących gastronomii. Warto zwrócić uwagę na kategoryzację lokali gastronomicznych wprowadzoną na mocy Zarządzenia Ministra Handlu Wewnętrznego z 31 lipca 1963 r., która wyróżniała cztery standardy usług: S, I, II i III. Klasyfikacji lokalu dokonywano m.in. na podstawie jakości wykończenia wnętrz, wyposażenia w meble, różnorodności menu czy sposobu obsługi. W rozporządzeniu określono, co powinno cechować poszczególne kategorie, np. „w restauracjach i jadłodajniach kategorii III i II potrawy mogą być podawane na talerzach, natomiast w restauracjach kategorii I zakąski i drugie dania powinny być podawane na półmiskach, a zupy w wazach bądź w innych naczyniach specjalnie na ten cel przeznaczonych (…)”.
Według przewodnika w 1973 r. w Bolesławcu można było posilić się w 10 lokalach pierwszej bądź drugiej kategorii: restauracji „Starówka” (Rynek 36), restauracji „Centralna” (Kubika 1), restauracji folklorystycznej „Zajazd Śląski” (Komuny Paryskiej 1), restauracji w Klubie Technika NOT (ul. Armii Czerwonej – obecnie Bankowa), kawiarni „Pod Złotym Aniołem” (Rynek 29), kawiarni „Toscana” (Rynek 17), kawiarni „Arietta” (Asnyka – obecnie pl. Piłsudskiego), kawiarni „Kaskada” (Asnyka 1), barze szybkiej obsługi „Barburka” (Zygmunta Augusta) i barze „Picolo” (Bolesława Chrobrego 5).
