Mieszkańcy dawnego Bolesławca chętnie zażywali letniego wypoczynku nad Bobrem. Dla ich bezpieczeństwa na rzece i dopływających do niej kanałach tworzone były specjalne kąpieliska. Najstarsza informacja na ten temat pochodzi z 1875 r., kiedy to w kronice miejskiej odnotowano utworzenie zakładu kąpielowego dla dziewcząt (Mädelbadeanstalt). Powstał on przy górnym odcinku Młynówki (Mühlgraben), przy obecnej ul. Gdańskiej (d. Rothlacher Straße), poniżej miejsca, gdzie 19 lat później wzniesiono restaurację „Szwajcarka” („Schweizerhaus”). W następnym roku, 13 kwietnia 1876 r., wytyczono plac budowy pod kąpielisko dla Królewskiego Sierocińca (Waisenhaus-Badeanstalt) przy dolnym odcinku Młynówki, za wiaduktem kolejowym.
Główne kąpielisko miejskie, wzmiankowane w przewodniku po mieście autorstwa P. Heiningera z 1905 r., znajdowało się na lewym brzegu Bobru naprzeciw restauracji „Szwajcarka”, z którą było połączone niewielkim promem. Jego infrastruktura, w całości drewniana, znana jest dzięki pocztówkom z początku XX w. Wzdłuż nabrzeża ciągnął się długi wysoki pomost, do którego przylegały zadaszona wiata i ciąg kabin przebieralni. Schodziło się z niego na osadzony w rzece system niskich pomostów o układzie prostokątnym, wyznaczający granice strefy bezpiecznej kąpieli. Kąpielisko cieszyło się dużą frekwencją podczas upalnych dni. W jego pobliżu w latach 20. XX w. powstał nowoczesny zespół basenów (Boberwiesenbad), ale o tym w kolejnym odcinku.