Bronisław Romanowski urodził się w Utoropach k. Stanisławowa (obecnie Ukraina, obwód iwanofrankiwski). W czasie II wojny światowej walczył w szeregach 1 Armii Wojska Polskiego. W 1970 r. został odznaczony medalem “Za udział w walkach o Berlin”. Po wojnie osiedlił się w Bolesławcu. W 1950 r. znalazł się w zespole, którego zadaniem było uruchomienie zakładu ceramicznego Julius Paul und Sohn przy ul. Polnej, przejętego przez Centralę Przemysłu Ludowego i Artystycznego, od 1954 r. działającego jako Spółdzielnia Pracy Przemysłu Ludowego i Artystycznego, a od 1963 r. do dzisiaj – jako “Ceramika Artystyczna” Spółdzielnia Rękodzieła Artystycznego. Nie licząc przerwy w latach 1954-1958, z zakładem był związany do czasu przejścia na emeryturę w 1974 r. Pracował jako projektant i modelarz, zajmował się także szkoleniem nowych pracowników. W historii bolesławieckiej ceramiki zapisał się jako twórca unikatowych figurek ludzi, zwierząt i diabłów, a także scenek rodzajowych, reprezentujących typową sztukę ludową. Część z nich pod koniec lat 60. została wprowadzona do produkcji seryjnej i cieszyła się dużą popularnością wśród nabywców.

Umiejętność pracy w glinie i zamiłowanie do tego tworzywa B. Romanowski wyniósł z domu rodzinnego, gdzie istniały silne tradycje garncarskie. Jego babka i matka zajmowały się wytwarzaniem naczyń wykorzystywanych w gospodarstwie domowym. Chcąc poszerzyć swoją wiedzę, B. Romanowski odwiedzał także okolicznych garncarzy. Często pokonywał pieszo nawet 20 km, by nauczyć się czegoś nowego. Ta pasja nigdy w nim nie wygasła. Nawet po przejściu na emeryturę wielokrotnie odwiedzał swój zakład i dalej tworzył charakterystyczne figurki. W ten sposób powstała kolekcja, której część jest prezentowana na wystawie stałej w Muzeum Ceramiki w Bolesławcu.

Prace artysty znajdują się w zbiorach Muzeum Ceramiki w Bolesławcu i Muzeum Etnograficznego – Muzeum Narodowego we Wrocławiu.