Powstałe w 1909 r. Muzeum Miejskie gromadziło zbiory związane z historią miasta i regionu. Ze względu na problemy z przechowywaniem powiększającego się zbioru muzealiów zaadaptowano do celów magazynowych nowe pomieszczenie w szkole im. J.H. Pestalozziego (Pestalozzischule) przy Vorwerkstraße (obecnie ul. Łukasiewicza 7). W maju 1935 r. udostępniono zwiedzającym salę z zabytkami archeologicznymi i geologicznymi oraz bogatą kolekcją broni. Opracowaniem zbiorów i aranżacją ekspozycji zajął się Max Schumann, członek komisji muzealnej i jednocześnie sekretarz rady powiatu, późniejszy inspektor szpitalny.

Eksponaty archeologiczne pochodziły z Bolesławca i okolicznych miejscowości. Przy wejściu do sali, oprócz wykopanego w Golnicach meteorytu, znajdowały się skały, kryształy, skamieliny ryb, jeżowców morskich i ślimaków, a także piaskowiec z dendrytem, wydobyty w kopalni w Warcie Bolesławieckiej. Prezentowano tam również skamieniały pień z mezozoiku, bryły węgla z odciskami roślin z kenozoiku oraz ząb mamuta. Mezolityczne krzemienne zbrojniki umieszczono obok modelu schronienia z tego okresu. Dalej znajdowały się neolityczne siekierki kamienne, garnek i rekonstrukcja grobu ze zmarłym w pozycji siedzącej. W dalszej części pokazywano znaleziska z epoki brązu, narzędzia kamienne i metalowe. Aby unaocznić realia życia w epoce brązu, zrekonstruowano świder kamieniarski oraz chatę. Całość dopełniała aranżacja składająca się z łodzi, sieci, naczyń glinianych i fragmentów naczyń zasobowych. Na ekspozycji pokazywano także naczynia grobowe (urny i przystawki), kubki, misy oraz przedmioty wykonane z brązu: brzytwę, szpile, wisiorki, bransolety spiralne, naramienniki, naszyjniki i pierścienie. Najmłodszymi eksponatami były naczynia ceramiczne przypisywane Słowianom.

Początkowo wystawa była dostępna tylko na życzenie. Z czasem wyznaczono stałe godziny zwiedzania. Po wystawie oprowadzał sam M. Schumann. Wstęp od osoby kosztował 10 fenigów, a wszystkie szkoły miały wstęp bezpłatny.

W wyniku niemieckiego nalotu bombowego na początku marca 1945 r. budynki przy ul. Łukasiewicza zostały zniszczone. W lipcu 1951 r. pozostałości przedwojennych zbiorów archeologicznych Muzeum Miejskiego odnalazł Leon Piątkowski. Niestety większość zbiorów uległa zniszczeniu. Zachowały się m.in.: narzędzia z epoki kamienia, formy odlewnicze, popielnice, czerpaki i kubki. Obiekty, które udało się uratować, trafiły do zbiorów ówczesnego Muzeum Śląskiego we Wrocławiu.