Kamienny wiadukt kolejowy w Bolesławcu jest częstym motywem na dawnych ilustracjach lub pocztówkach naszego miasta. Najczęściej ukazywany jest od strony południowej, gdyż takie ujęcie pozwala zaprezentować go w panoramiczny sposób w całej okazałości. Widoki od strony północnej są o wiele rzadziej spotykane. W zbiorach Muzeum Ceramiki znajduje się jednak grafika, przedstawiająca most w całej wielkości od strony obecnej ul. Mostowej. Ukazany panoramicznie wiadukt z przejeżdżającym po nim pociągiem jest centralnym elementem kompozycji o układzie silnie horyzontalnym, który wyraźnie dzieli plany na przedni i tylny. Plan przedni ukazuje płaską dolinę rzeczną, pokrytą rzadką roślinnością nadbrzeżną – niskimi drzewami i kępami krzewów, pomiędzy którymi widoczne są sylwetki ludzkie – spacerujący lub jadący konno mieszkańcy oraz para strażników miejskich. Plan tylny, widoczny pomiędzy arkadowymi przęsłami wiaduktu, tworzą zwarta roślinność wysoka oraz widoczne na horyzoncie wzgórza. Jedynie z lewej strony kompozycji, powyżej wiaduktu, widoczny jest fragment zabudowy Bolesławca w postaci neogotyckiej wieży kościoła ewangelickiego i kilku dachów.
Miedzioryt o wym. 32 x 60 cm, sygnowany nazwiskiem „R. Dullo”, został wydany wspólnie przez bolesławieckich drukarzy Caspara Benjamina Titze i Eduarda Zitschke. Pierwszy z nich urodził się 27.08.1811 r. w Postolicach koło Jawora. Odebrał gruntowne wykształcenie, a zanim około 1840 r. zamieszkał w Bolesławcu, podróżował w celach nauki rzemiosła drukarskiego do wielu niemieckich miast, m.in. Stuttgartu, Gmünd, Heidelbergu, Mannheim, Strassburga. Po osiedleniu się w Bolesławcu przejął po Samuelu Lugem dzierżawę oficyny wydawniczej Królewskiego Sierocińca, działającą na zapleczu kamienicy Rynek 2, w późniejszych latach ją wykupując. Od 1841 r. wydawał powiatowe pismo urzędowe „Kreis-Kurrendenblatt des Kgl. Landratsamts Bunzlauschen Kreises”, a w latach 1843-1850 niskonakładowy tygodnik informacyjny „Die Wochenbote”. Pod koniec 1851 r. zaczął drukować „Intelligenzblatt für Stadt und Kreis Bunzlau” – lokalną gazetę informacyjną z rozbudowanym działem lokalnym o nakładzie ok. 1200 egzemplarzy. W 1868 r., we współpracy z sekretarzem Mässinganem, opublikował pierwszą księgę adresową Bolesławca, w 1871 r. ukazało się jej drugie wydanie. W 1872 r. odsprzedał swoją firmę Louisowi Fernbachowi, który kontynuował wydawanie „Intelligenzblattu”, zmieniając w 1881 r. tytuł gazety na „Bunzlauer Stadtblatt”. Krótko potem wybudował kamienicę przy Schlosspromenade 2 (obecnie ul. Kubika). Mieszkał w niej aż do śmierci, choć pod koniec życia wyzbył się jej jako własności i był jedynie jednym z lokatorów. Zmarł 28.11.1908 r., mając 97 lat, a w czasie swego wyjątkowo długiego życia był aż pięciokrotnie żonaty (trzykrotnie owdowiał, a dwukrotnie się rozwiódł). O drugim z wydawców nie mamy aż tak licznych informacji. Wiadomo, że w lutym 1849 r. rozpoczął wydawanie gazety „Der Fortschrift”, prezentującej polityczne, prodemokratyczne poglądy. Mająca nakład 400-800 egzemplarzy, początkowo wychodziła raz w tygodniu, z czasem zwiększając częstotliwość wydań do dwóch tygodniowo. Czasopismo przestało ukazywać się w 1857 r., a w 1866 r. Zitschke jest już wzmiankowany jako bolesławiecki kupiec, co wskazywałoby na zmianę profilu działalności zawodowej. W świetle posiadanych informacji można przyjąć, że grafika została wydana najprawdopodobniej w l. 50. XIX w., zatem jest to jedno z najwcześniejszych znanych przedstawień bolesławieckiego wiaduktu, który został ukończony i oddany do użytku w 1846 r.
