Przedstawienie przedostatniego z wymienionych budynków jest niezwykle istotne dla określenia czasu powstania grafiki. Na zapleczu neogotyckiego trójskrzydłowego pałacu wzniesionego ok. 1857 r. przez hrabiego Eduarda Maximiliana Ferdinanda Erdmanna von Pückler widoczne są dwa okrągłe place ogrodzone niskim płotem w otoczeniu młodego drzewostanu parkowego. Najprawdopodobniej są to maneże – otwarte place do ujeżdżania koni. Ich obecność jest zgodna z informacjami źródłowymi, mówiącymi, że po śmierci pierwotnych właścicieli (Eduard von Pückler zmarł w 1870 r., a jego żona Helena – w 1872 r.) pałac był użytkowany przez hrabiego Franza von Hatzfeld zu Trachenberg, znanego z zamiłowania do muzyki i koni. Organizował on ekskluzywne koncerty muzyczne, w których uczestniczyły mieszczańskie elity oraz był inicjatorem aukcji koni w Bolesławcu. W przyległym do rezydencji parku wybudował około 1875 r. owalną krytą ujeżdżalnię, widoczną na planie z 1882 r. oraz tor jeździecki dla koni. Zanim to nastąpiło, najwidoczniej konie były ujeżdżane i prezentowane widzom na otwartych maneżach, widocznych na niniejszej litografii. Ten element zawęża czas powstania grafiki do lat ok.1872-1875. Jeszcze bardziej uściśla datowanie informacja o zakupie w czerwcu 1873 r. terenu po spalonym na początku tegoż roku młynie, położonego na południe od rzeczonego pałacu. Nabywcą działki był Samuel Woller, właściciel pierwszej w Niemczech przędzalni wełny, założonej w 1855 r. w Leśnej. Na zakupionym w Bolesławcu terenie w krótkim czasie założył kolejną przędzalnię, która działała już w 1873 r. Na omawianym przedstawieniu za pałacem, który nota bene także kilka lat później (ok. 1880 r.) stał się własnością Samuela Wollera, widać jeszcze puste pola, pozbawione budynków. Ta przesłanka pozwala zakładać, że litografia powstała najprawdopodobniej ok. 1872-1873 r.