Brała udział w wielu edycjach Międzynarodowego Biennale Ceramiki Artystycznej w Vallauris (Francja), otrzymując wiele nagród i wyróżnień: w 1968 r. – Wielki Dyplom Honorowy, w 1970 r. – I nagrodę de L’Association Francaise d’Action Artistique, którego honorowym przewodniczącym był Pablo Picasso, w 1979 r. – nagrodę specjalną De L’Architecture – une ceramique de Picasso. W Ogólnopolskim Konkursie na Grafikę Marynistyczną w 1969 r. zdobyła wyróżnienie, na Międzynarodowej Wystawie Ceramiki Artystycznej w Gdańsku – Oliwie (1973 r.) – nagrodę specjalną Ministra Kultury i Sztuki, a w gdyńskim konkursie rzeźbiarskim „Muzyka i Taniec”, ogłoszonym w 1979 r. – III nagrodę. Otrzymała także II i I nagrodę na II i III Biennale Ceramiki Artystycznej w Wałbrzychu – Książu (1981 i 1983 r.), I miejsce na IV Biennale Sztuki Sakralnej w Gorzowie Wlkp (1990 r.), nagrodę specjalną podczas II Wystawy Rysunku, Grafiki i Rzeźby „Trójmiasto 2004” oraz Grand Prix na III Salonie Artystycznym w Pucku (2006 r.).

Artystka uczestniczyła w kilkudziesięciu wystawach krajowych i zagranicznych, m.in. we Włoszech (Faenza, Arezzo), Francji (La Borne), Kanadzie (Montreal), Jugosławii, Austrii, ZSRR, na Węgrzech. Brała udział także w międzynarodowych oraz krajowych spotkaniach artystycznych, plenerach i sympozjach poświęconych ceramice: w La Borne (Francja), Jönköping i Rödjenäs (Szwecja), Bechyně (Czechosłowacja), Budapeszcie (Węgry), Hvar i Dubrowniku (Jugosławia). Była ponadto stypendystką rządu węgierskiego i niemieckiego. Jej dzieła znajdują się w zbiorach Instytutu Jana Pawła II w Rzymie, muzeów w Jönköping (Szwecja), Vallauris (Francja), Pradze (Czechy), Muzeów Narodowych w Warszawie, Gdańsku, Wrocławiu i Poznaniu, w kolekcjach Ministerstwa Kultury i Sztuki oraz Polskiej Akademii Nauk, a ponadto w muzeach w Olsztynie, Słupsku, Toruniu, Zielonej Górze, Bolesławcu, Wałbrzychu.

Prócz zbiorów prywatnych, prace artystki spotkać można w przestrzeniach publicznych europejskich miast – m.in. w Nässjö (Szwecja), Hamburgu i Greifswald (Niemcy) – oraz jako elementy wystroju i wyposażenia wielu wnętrz sakralnych (kościołów Matki Boskiej Częstochowskiej, NMP Królowej Różańca i bazyliki mariackiej w Gdańsku, katedry i kościoła św. Jakuba w Oliwie, kościoła dominikanów w Warszawie, kościoła św. Katarzyny w Braniewie, kaplicy sióstr elżbietanek w Gdyni – Orłowie, kaplicy seminarium duchownego w Pelplinie, kościoła Najświętszego Serca Pana Jezusa w Szczecinie, Sanktuarium Maryjnego w Borku Starym k. Rzeszowa, kościoła św. Józefa i Judy Tadeusza w Rumii, kościoła w Gniewinie, kościoła Matki Boskiej Wspomożycielki Biednych w Stanisławowie k. Nieporętu, kościoła Wniebowzięcia NMP w Wąglikowicach).

W kościele oo. Werbistów Niepokalanego Poczęcia NMP w Puri (Indie) znajduje się największa realizacja artystki – monumentalne drzwi, wykonane w brązie i ceramice. Wspólnie ze swym mężem artystka wykonała ponadto ceramiczne kompozycje architektoniczne, znajdujące się w hotelu „Heweliusz” i w „Domu Technika” w Gdańsku, w Pałacu Ślubów w Elblągu oraz w „Kaplicy Ludzi Morza” przy gdańskiej bazylice mariackiej.