W zbiorach Muzeum Ceramiki znajdują się nie tylko bogato zdobione serwisy czy wazony o finezyjnych kształtach, ale także przedmioty codziennego użytku. Wśród nich są również przedmioty służące do ogrzewania, wykorzystujące specyficzne własności kamionki w zakresie izolacji termicznej i kumulacji ciepła. Produkowane w przeszłości termofory i piecyki elektryczne cieszyły się dużą popularnością, nie tylko wśród bolesławian.
Dziewiętnasto- i dwudziestowieczne kamionkowe termofory nie przypominają tych obecnie używanych – w postaci gumowych worków, które opatentowano dopiero w 1903 r. Wcześniej były to płaskie, przysadziste naczynia wypełniane gorącą wodą, których zadaniem było ogrzanie pościeli. Wykonywano je m.in. z różnych metali, kamionki lub porcelany.
Termofory wytwarzane przez bolesławieckich garncarzy miały kształt spłaszczonej półkuli przechodzącej u góry w krótką szyję z niewielkim wlewem, zatykanym drewnianym kołkiem owiniętym lnianą tkaniną lub korkiem. W górnej części termofora mocowano masywne ucho, aby ułatwić przenoszenie rozgrzanego naczynia. Termofory najczęściej pokrywano brązowym szkliwem ziemnym. Płaskie, szerokie, nieszkliwione dno pozwalało na stabilne ustawienie naczynia na płycie kuchni w celu podgrzania. Termofory wykorzystywano nie tylko do nagrzewania łóżek. Wkładano je do powozów lub sań, by rozgrzewały stopy w czasie podróży. Zabierano je także na spektakle do teatru, by chłód nie przeszkadzał w oglądaniu sztuki.
W XX w. w Bolesławcu produkowano również kamionkowe obudowy do przenośnych piecyków elektrycznych. W l. 1936–1941 wytwarzano je m.in. w zakładzie Paula Gleisberga. Zachowany w zbiorach muzealnych egzemplarz nawiązuje kształtem do Wielkiego Garnca mistrza Joppego. Ma on postać dwuuchego, owoidalnego garnka (ok. 35 cm wysokości), wewnątrz którego zamontowano spiralę grzejną, a w zakrytej górnej powierzchni oraz dolnej partii brzuśca rozmieszczono okrągłe otwory umożliwiające swobodną cyrkulację ciepłego powietrza. Obudowy z bolesławieckiej wytwórni posiadały charakterystyczną dekorację – biały lub beżowy stylizowany ornament roślinny, nanoszony rożkiem na brązowym szkliwie ziemnym.
Ceramiczne grzejniki produkowano w Bolesławcu również w okresie powojennym. W zbiorach muzealnych znajdują się obudowy do piecyków elektrycznych powstałe w l. 50-60. XX w. w działającej w strukturach Cepelii „Ceramice Artystycznej” Spółdzielni Rękodzieła Artystycznego (obecna nazwa). Piecyki o kopułkowym kształcie (ok. 25 cm wysokości) posiadały otwory, którymi uchodziło ciepło. Pokrywano je barwnymi szkliwami i wykonanymi rożkiem stylizowanymi ornamentami roślinnymi projektu Izabeli Zdrzałki. Ten sam zakład w l. 70-80 XX w. produkował również termofory zaprojektowane przez Bronisława Wolanina, które pokrywano tradycyjnym ornamentem stempelkowym z motywami pawich oczek, kółek i kropek. Ich miniaturki produkowano masowo w tym czasie jako pamiątki.
Muzeum Ceramiki
11.00-17.00
Centrum Dawnych Technik Garncarskich
nieczynne
Punkt Informacji Turystycznej
10.00-16.00
Muzeum Ceramiki
11.00-17.00
Centrum Dawnych Technik Garncarskich
nieczynne
Punkt Informacji Turystycznej
10.00-16.00
Muzeum Ceramiki
nieczynne
Centrum Dawnych Technik Garncarskich
nieczynne
Punkt Informacji Turystycznej
nieczynne
Muzeum Ceramiki
nieczynne
Centrum Dawnych Technik Garncarskich
nieczynne
Punkt Informacji Turystycznej
nieczynne
