Kolejnym punktem wyprawy był położony na północ od świątyni klasztor. Na jegonie terenie L. Piątkowski mógł się poczuć jak prawdziwy odkrywca, gdyż pomimo powojennych zniszczeń i grabieży wciąż zachowało się tam wiele interesujących elementów, po których dzisiaj pozostało tylko wspomnienie: „Najstarszą częścią tego kompleksu są budynki stojące obok kościoła, w których znajdują się cele o łukowatym sklepieniu, na których zachowały się elementy bogatej polichromii. (…) W końcu zaszedłem do sali, która musiała być biblioteką klasztorną. Uwagę moją zwraca (…) biurko wmurowane w ścianę, którego części są ozdobione ornamentami i rzeźbami w drewnie. (…) W następnej sali wśród sterty pierza i papierów napotkałem liczne starodruki i rękopisy, z których najstarsze pochodzą z XVI w. Zebrałem to wszystko z myślą odesłania ich do Wrocławia”.