Pałac hrabiego Eduarda Maximiliana Ferdinanda Erdmanna von Pückler powstał w wyniku przebudowy wcześniejszego założenia przeprowadzonej w 1857 r. Trójskrzydłowa budowla na planie zbliżonym do litery U z dominującą wieżą zwieńczoną krenelażem otrzymała jednorodną stylową szatę neogotycką. Przy pałacyku znajdował się rozległy park w stylu angielskim z niewielkim zbiornikiem wodnym, mostem i neogotyckim pawilonem. W latach 70. XIX w. pałac przeszedł w posiadanie hrabiego Hatzfelda, a następnie zakupił go Samuel Woller, właściciel zakładów tekstylnych „Concordia”. W 1920 r. pałac został zakupiony przez magistrat Bolesławca i przebudowany na potrzeby Domu dla Młodzieży (Jugendhaus/Jugendheim). Mieściła się tu również czytelnia i biblioteka (Städtische Lesehalle i Volksbibliothek). W latach 1927–1928 przebudowano bibliotekę i czytelnię według projektu Artura Henniga, wykładowcy w Państwowej Zawodowej Szkole Ceramicznej w Bolesławcu. W latach 30. XX w. w budynku mieściła się szkoła sportowa, a po kolejnej przebudowie w 1936 r. otwarto w nim szkołę dowódców oddziałów Służby Pracy Rzeszy (RAD –Reichsarbeitsdienst). Od 1942 r. obiekt pełnił ponadto funkcję lazaretu.

Po II wojnie światowej budynek należał m.in. do Miejskiego Zarządu Budynków Mieszkalnych, Bolesławieckiego Przedsiębiorstwa Budowlanego, a w latach 1986–2019 do Powiatowego Zespołu Szkół i Placówek Specjalnych w Bolesławcu.