Do końca kwietnia kwietnia w Muzeum Ceramiki przy ul. Kutuzowa 14 można zwiedzać niezwykle interesującą wystawę malarstwa Jerzego Dudy-Gracza zatytułowanej „Remanenty”.
Na ekspozycji prezentowanych jest 45 olejnych obrazów artysty, pochodzących z kolekcji jego córki – Agaty Dudy-Gracz. Wśród nich nie zabrakło najsłynniejszych dzieł, takich jak „Jeźdźcy Apokalipsy czyli Fucha” czy „Hamlet Polny”.
Jerzy Duda-Gracz to jeden z najbardziej rozpoznawalnych i utalentowanych artystów polskich XX w. Swoje dzieła tworzył wykorzystując takie środki artystycznego wyrazu jak karykaturę, hiperbolę i deformację, zwłaszcza w odniesieniu do ludzkiego ciała, które w jego obrazach nosi znamiona brzydoty.
Poprzez taką konstrukcję świata przedstawionego oraz korzystając z prostych symboli, zrozumiałych jednak tylko na rodzimym gruncie, obnażał wady polskiego społeczeństwa, takie jak głupota, lenistwo czy ślepy pęd za pieniądzem, bierność i niedojrzałość. Jerzy Duda-Gracz demaskuje wady społeczno-politycznej rzeczywistości PRL-u, w której przyszło mu żyć i tworzyć. Obnaża niedoskonałości systemu, krytykuje socjalistyczny etos pracy.
Artysta dał się poznać także jako wnikliwy portrecista, obserwator, który z zegarmistrzowską precyzją prezentuje cechy ludzkiego wyglądu i charakteru i nie pozostaje łaskawy nawet dla siebie samego. Duda-Gracz, zwłaszcza w ostatnim okresie, to również melancholijny pejzażysta, autor nastrojowych widoków miasteczek i wsi jury krakowsko-częstochowskiej przepojonych prostą, tradycyjną religijnością, które chwytają za serce nawet przeciwników retoryki artysty.
Jerzy Duda Gracz urodził się urodził się 20.03.1941 r. w Częstochowie, zmarł 5.11.2004 r. w Łagowie. Polski malarz, rysownik, wykładowca uniwersytecki. Ukończył Państwowe Liceum Technik Plastycznych w Częstochowie. W 1968 r. uzyskał dyplom na Wydziale Grafiki filii krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach. W latach 1976-1982 docent i wykładowca malarstwa i grafiki na tej uczelni. W latach 1992-2001 wykładowca Europejskiej Akademii Sztuk w Warszawie. Do śmierci w 2004 r. profesor na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach.
Autor około 3000 obrazów, które znajdują się m.in. w zbiorach Muzeów Narodowych w Krakowie, Warszawie, Gdańsku, Poznaniu, w Muzeum Sztuki w Łodzi, Muzeum Uffizi we Florencji, Muzeum Watykańskiego, Muzeum im A. Puszkina w Moskwie, Muzeum Miejskiego w Gandawie, Muzeum Bawag w Wiedniu oraz kolekcjach prywatnych. Zdobywca wielu nagród i wyróżnień. Uhonorowany m.in. Srebrnym Krzyżem Zasługi (1977), Odznaką Zasłużony Działacz Kultury (1980), Krzyżem Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1986), Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (1996), Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski (2000), Nagrodą Św. Brata Alberta (2001).
