logo projektu interreg cz_pl
Strona internetowa wykonana w ramach projektu nr CZ.11.4.120/0.0/0.0/15_006/0000086 pn „Bolesławiec-Vrchlabí – aktywna transgraniczna współpraca muzeów”, dofinansowanego przez Unię Europejską ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Programu INTERREG V-A Republika Czeska – Polska 2014-2020.

   kontakt | PL | CZ | EN

S. Lidwina Sikora z pierwszymi kandydatkami Zgromadzenia, 1949 r.

Św. Maria De Mattias – siostry Adoratorki Krwi Chrystusa w Bolesławcu

W sobotę 27 maja zapraszamy na bolesławiecką Noc Muzeów do Muzeum im. św. Marii De Mattias znajdującego się w Klasztorze Sióstr Adoratorek Krwi Chrystusa przy ul. Zgorzeleckiej 27. Muzeum będzie można zwiedzać od godz. 19.00 do 24.00 (wejście ostatniej grupy o godz. 23.00).

Muzeum to otwarte zostało w 2014 r. dzięki wysiłkom jednej z tutejszych zakonnic – s. Magdaleny Karaban. Przygotowywana przez 6 lat, a następnie systematycznie rozbudowywana ekspozycja prezentuje historię Zgromadzenia ASC i postać jego założycielki, a jednocześnie przybliża genezę oraz dzieje wspólnoty zakonnej w Bolesławcu. Jednym z prezentowanych na niej tematów była także postać księdza Antoniego Dujlovića, chorwackiego księdza katolickiego, proboszcza polskiej parafii Gumjera w Bośni. W 1943 r. poniósł on męczeńską śmierć z rąk serbskich czetników i obecnie trwa proces jego beatyfikacji. W 2022 r. materiały i pamiątki z nim związane, które zgromadziła s. Magdalena, przekazane zostały do osobnego muzeum, poświęconego jego osobie oraz polskim reemigrantom z Bośni, otwartego w specjalnie wybudowanym domku w Ocicach

Zgromadzenie Sióstr Adoratorek Krwi Chrystusa zostało założone 4 marca 1834 r. we włoskim Acuto. Zakonnice, za przykładem swojej założycielki św. Marii de Mattias, prowadziły ewangelizację, organizowały rekolekcje i dni skupienia, kierowały stowarzyszeniami o charakterze religijnym, szerząc kult Krwi Chrystusa. Jednocześnie udzielały pomocy duchowej, w szczególności kobietom i obejmowały opieką młode dziewczęta z ubogich rodzin, tworząc dla nich szkoły.

Początkowo działalność zgromadzenia ograniczała się do Włoch, ale z czasem powstały placówki we Francji, Szwajcarii, Austrii, Niemczech i Anglii. 7 października 1879 r. siostry przybyły do Bośni i w pobliżu klasztoru trapistów w miejscowości Budžak (obecnie Lazarevo, dzielnica Banja Luki) założyły klasztor św. Józefa z Nazaretu (zwany później „Nazaret”). Ponieważ pod koniec XIX w. był to obszar intensywnego osadnictwa polskich emigrantów, w klasztorze, obok sióstr narodowości austriackiej, niemieckiej i chorwackiej wkrótce pojawiły się polskie zakonnice. W l. 1905–1916 wstąpiło do Nazaretu 11 młodych kobiet przybyłych z terenów ówczesnej Galicji, później dołączały do nich dziewczęta pochodzące z rodzin polskich osadników w Bośni.

Polskie siostry wyrażały pragnienie powrotu do kraju i założenia nowej wspólnoty w swojej ojczyźnie, ale nie otrzymały na to zgody diecezji Banja Luka. Taka możliwość pojawiła się dopiero po zakończeniu II wojny światowej. Kiedy rozpoczęła się akcja przesiedlania polskich rodzin z terenu Bośni, z których większość osiedlona została w regionie Bolesławca, siostry polskiego pochodzenia dostały zgodę na wyjazd razem z nimi oraz na utworzenie w naszym mieście pierwszej polskiej filii Zgromadzenia ASC.

Jako pierwsza do Bolesławca przyjechała nowicjuszka Franciszka Drohomirecka, a niedługo później, na początku sierpnia 1946 r., osiem zakonnic, przybyłych do Nazaretu z Galicji na początku XX w. Po serdecznym powitaniu przez grupę reemigrantów na dworcu kolejowym udały się do kościoła pw. Wniebowzięcia NMP i św. Mikołaja, gdzie proboszcz ks. A. Gromadzki pomógł im w zakwaterowaniu. Zakonnice początkowo zamieszkały w domu parafialnym św. Stefana przy ul. Zacisze 1, później w domu parafialnym św. Jadwigi przy kościele parafialnym. Wiosną 1947 r. na mocy decyzji Urzędu Miasta w Bolesławcu otrzymały budynki przy ul. Roli Żymierskiego 23 (obecnie Zgorzelecka 27), w miejscu, gdzie niegdyś znajdował się klasztor Zakonu Krzyżowców z Czerwoną Gwiazdą z kościołem św, Ducha, następnie szpital Św. Ducha i dom starców, a w 1945 r. – sowiecki szpital polowy.

Zakonnicom przydzielono również pole rolne w Łaziskach, które mogły uprawiać w celu samodzielnego zapewnienia sobie wyżywienia. W tym samym roku bolesławiecki klasztor stał się domem macierzystym dla innych placówek w Polsce. Pierwszą przełożoną domu została s. Anuncjata Bolek, a po jej śmierci funkcję tę objęła s. Lidwina Sikora. 23. września 1947 r. do wspólnoty dołączyły kolejne cztery polskie siostry z klasztoru Nazaret w Banja Luce, które przyjechały z ostatnim, 33 transportem reemigrantów. Zakonnice, prócz codziennych obowiązków w klasztorze i pracy na polu w Łaziskach, zajęły się opieką nad dziećmi. Pod koniec 1947 r. uruchomiły przedszkole, a rok później podjęły się nauczania religii w bolesławieckiej szkole podstawowej.

Kolejne lata były szczególnie trudnym okresem w działalności zgromadzenia. Pod wpływem nacisków i szykan ze strony władz siostry musiały zaprzestać prowadzenia placówki przedszkolnej i nauczania katechezy. Groziło im także odebranie przydzielonych budynków i gruntów, czemu zapobiegły protesty mieszkańców miasta. Sytuację zgromadzenia utrudniał brak zgody Kongregacji d/s Zakonnych w Rzymie na otwarcie polskiego nowicjatu, co na mocy specjalnych uprawnień zmienił w 1951 r. ks. kardynał Stefan Wyszyński. W tym czasie bolesławieckie adoratorki utrzymywały się dzięki szyciu i haftowaniu szat liturgicznych, obrusów i sztandarów, lekcjom muzyki, wypiekaniu hostii i komunikantów oraz wsparciu wiernych. Dopiero od 1957 r. znów mogły rozwinąć szerszą działalność. Powstały wtedy domy filialne we Lwówku Śląskim, Wrocławiu i Zawidowie. W 1960 r. klasztor w Bolesławcu uzyskał rangę polskiej delegatury Zgromadzenia ASC, a w l. 1965–1974 pełnił funkcję pierwszej głównej siedziby samodzielnej prowincji w Polsce (31 sierpnia 1974 r. siedzibę prowincji przeniesiono do Wrocławia). Funkcję pierwszej przełożonej prowincji powierzono s. Miriam Jaskot.

Działalność Sióstr Adoratorek Krwi Chrystusa pełniła ważną rolę w powojennych dziejach Bolesławca. Poprzez swoją działalność zakonnice aktywizowały i integrowały lokalne społeczności mieszkańców, przybyłych do naszego miasta z różnych stron świata, ułatwiały wzajemne poznanie, zrozumienie i akceptację. O znaczeniu ich posługi dla dzisiejszego kształtu Bolesławca najlepiej świadczy fakt, że od 18 maja 2008 roku założycielka Zgromadzenia ASC – św. Maria De Mattias – jest patronką miasta.

Więcej na temat powstania Muzeum im. Św. Marii de Mattias w Bolesławcu można dowiedzieć się z artykułu Alicji Brusiło Trzeba pragnąć – bolesławieckie Muzeum im. św. Marii de Mattias zamieszczonym w “Roczniku Bolesławieckim 2014” na s. 70-73.

Zwiedzanie muzeum im. Św. Marii de Mattias zostało zorganizowane przez Muzeum Ceramiki we współpracy ze Zgromadzeniem Sióstr Adoratorek Krwi Chrystusa.

Serdecznie zapraszamy!

Godziny otwarcia
w dni świąteczne
w maju 2024 r.

1 maja (środa)
Święto Pracy

Muzeum Ceramiki

11.00-17.00

Centrum Dawnych Technik Garncarskich

nieczynne

Punkt Informacji Turystycznej

10.00-16.00

3 maja (piątek)
Święto Konstytucji 3 maja

Muzeum Ceramiki

11.00-17.00

Centrum Dawnych Technik Garncarskich

nieczynne

Punkt Informacji Turystycznej

10.00-16.00

19 maja (niedziela)
Zielone Świątki

Muzeum Ceramiki

nieczynne

Centrum Dawnych Technik Garncarskich

nieczynne

Punkt Informacji Turystycznej

nieczynne

30 maja (czwartek)
Boże Ciało

Muzeum Ceramiki

nieczynne

Centrum Dawnych Technik Garncarskich

nieczynne

Punkt Informacji Turystycznej

nieczynne

Skip to content