Dnia 9 października 2009 r. o godz. 17.00 w budynku Działu Historii Miasta bolesławieckiego Muzeum Ceramiki przy ul. Kutuzowa 14 odbył się wernisaż wystawy „Portret potrójny”, prezentującej twórczość Henryka Piotrowskiego, Andrzeja Lubicza-Piotrowskiego i Anny Stawiarskiej. Artystów, reprezentujących różne dyscypliny sztuki, łączy bardzo bliskie pokrewieństwo. Wszyscy troje są członkami rodziny, mającej swoje korzenie w Bolesławcu.
Zmarły w 1992 r. Henryk Piotrowski był absolwentem Państwowej Szkoły Górniczej i Hutniczej im. S. Staszica w Dąbrowie Górniczej oraz studiów inżynierskich na Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie. Swoje życie zawodowe związał z Bolesławcem. Pracował w górnictwie, współpracował z Zakładem Botaniki Polskiej Akademii Nauk, był też nauczycielem zawodu w Technikum Górnictwa Rud w Bolesławcu.
Jedną z jego pasji była fotografia. W 1974 r. we współpracy z Bolesławieckim Ośrodkiem Kultury założył Środowiskowy Klub Fotograficzny „Fotobol”. Był aktywnym członkiem Jeleniogórskiego Towarzystwa Fotograficznego i Bolesławieckiego Towarzystwa Fotograficznego, powołanego do życia w 1981 r. Aktywnie uczestniczył w wystawach oraz plenerach fotograficznych. Otrzymał tytuł „Zasłużony dla miasta Bolesławca” w dziedzinie fotografii. Ogólnopolski Komitet Organizacyjny Obchodów 150-lecia Fotografii w 1989 r. nadał mu medal pamiątkowy w uznaniu zasług dla rozwoju fotografii.
Syn Henryka – Andrzej Lubicz-Piotrowski – urodzony w Gliwicach studiował na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej i na Uniwersytecie Paryskim (Dauphine). Studia podyplomowe podjął na Uniwersytecie w Vincennes z zakresu teatru i filmu. Po studiach pozostał w Paryżu. Wszechstronnie utalentowany, był osobowością artystyczną aktywną na wielu płaszczyznach. W swej twórczości eksperymentował, poszukując nowych środków wypowiedzi.
Oprócz architektury i urbanistyki pracował jako reżyser, filmowiec (współpracował m.in. z Andrzejem Żuławskim przy realizacji filmu „Na srebrnym globie”), malarz, grafik oraz fotografik. Uprawiał fresk, malarstwo sztalugowe i japońską technikę grafiki SUMI-E (odpowiednik europejskiej „action painting”). Z przyjaciółmi różnej narodowości współtworzył teatr, w którym łączył elementy pantomimy, aktorstwa i malarstwa.
Anna Stawiarska – córka Henryka i młodsza siostra Andrzeja – urodzona w Bolesławcu, jest absolwentką Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych (obecnie Akademii Sztuk Pięknych) we Wrocławiu na Wydziale Ceramiki. Twórczo zajmuje się rzeźbą ceramiczną, należy do Związku Polskich Artystów Plastyków i Stowarzyszenia Chorzowskich Artystów Plastyków. Zajmuje się także promocją i popularyzacją sztuki poprzez organizację wystaw plastycznych, spotkania autorskie, redakcję katalogów oraz wykłady.
Prowadzi terapię pedagogiczną dzieci i osób dorosłych poprzez arteterapię, rewalidację z wykorzystaniem warsztatu ceramicznego. Tworzy programy edukacyjne w zakresie edukacji kulturalnej i artystycznej w placówkach pozaszkolnych oraz programy edukacyjne w zakresie kształcenia ustawicznego osób niepełnosprawnych. Jest również autorką wielu publikacji naukowych.
