Interesujący jest także artykuł opisujący Ziemie Odzyskane 10 lat po wysiedleniu ludności niemieckiej („Bunzlauer Heimat-Zeitung, nr 1, 1955). W materiale zatytułowanym „Was passiert heute zwischen Oder und Nysa? Ein Blick auf unser Schlesien, wie es heute nach 10 Jahren Vertreibung aussieht” (Co dziś dzieje się między Odrą a Nysą? Spojrzenie na nasz Śląsk, jak dziś wygląda po 10 latach wypędzeń) autor ocenia sytuację krytycznie, a momentami nawet prześmiewczo. W akapicie dotyczącym Bolesławca, zatytułowanym „Rosyjski marszałek jako lokalny święty” piszący stwierdza, że miasto stało się ośrodkiem kultu radzieckiego feldmarszałka Michaiła Kutuzowa, dla którego, obok istniejących wcześniej pomników, utworzono również muzeum, zlokalizowane w kamienicy, gdzie rosyjski dowódca dokonał żywota. W artykule podkreślono również pewną degradację życia kulturalnego miasta – Bunzlau niegdyś kolebka literatury niemieckiej, miejsce urodzenia poety Martina Opitza stało się polskim Bolesławcem i miejscem kultu dla radzieckich żołnierzy. W tym samym fragmencie wspomniano, że nowi mieszkańcy miasta celowo zapominają o Martinie Opitzu, który dla Niemców jest ważną osobistością. Autor pisze również, że polscy architekci próbują odtworzyć niemiecki wygląd kamienic na Rynku. Ubolewa on jednocześnie nad powstałymi po wojnie zniszczeniami. Pod koniec artykułu pojawia się zdanie mówiące, że „Bunzlau-Bolesławiec zaludniony Polakami z odbudowaną, niemiecką architekturą jest centrum kultu czerwonoarmistów”. W konkluzji stwierdza „Tempora mutantur” (Czasy się zmieniają).