Johann Christoph Friedrich von Schiller (ur. 10 listopada 1759 r., zm. 9 maja 1805 r.), poeta, filozof, historyk, estetyk, teoretyk teatru i dramaturg, był jednym z najwybitniejszych pisarzy niemieckiego klasycyzmu i romantyzmu. Określano go mianem „niemieckiego Szekspira” i „piewcą wolności”. 5 maja 1905 r. mieszkańcy podbolesławieckiej wsi upamiętnili setną rocznicę śmierci wielkiego poety, sadząc lipę i stawiając obok niej pamiątkowy obelisk z piaskowca.
Kamień pierwotnie znajdował się w Ober-Tillendorf (Bolesławice) przy drodze w kierunku Dobrau (Dobra). Obecnie miejsce to znajduje się w granicach Bolesławca przy ul. Łowieckiej. W 2005 r. podczas montażu instalacji kanalizacyjnej obelisk został przesunięty, a następnie w listopadzie tego samego roku przewieziony do muzealnego lapidarium przy ul. A. Mickiewicza 13.
Powyżej i poniżej tablicy, na wąskich prostokątnych płycinach umieszczone zostały tytuły najsłynniejszych utworów Schillera:
Jeden z najdłuższych wierszy Schillera, opublikowany w 1799 r., w którym autor opisał współpracę mieszkańców niewielkiego miasteczka przy odlewaniu dzwonu.
Dramat pisany w latach 1783–1787, luźno oparty na historycznych wydarzeniach. Don Carlos, książę Asturii, syn hiszpańskiego króla Filipa II, który w utworze został przedstawiony jako nękany przez dwór idealista, w rzeczywistości był osobą chorą psychicznie.
dramat opublikowany w 1799 r., składający się z trzech części: „Obóz Wallensteina”, „Dwaj Pikkolominowie” i „Śmierć Wallensteina”. Schiller opisał w nim, jak doszło do upadku generała Albrechta von Wallensteina, luźno opierając się na wydarzeniach historycznych z okresu wojny trzydziestoletniej.
Poemat napisany w 1798 r. w formie hymnu z okazji świąt eleuzyjskich, którymi czczono Ceres – boginię urodzajów oraz tę, która oswajała dzikie obyczaje człowieka.
Na dwóch pozostałych bokach obelisku o surowej, nieociosanej powierzchni, umieszczono trzy kolejne tytuły:
Dramat przedstawiający losy uwięzionej i oczekującej na werdykt sądu królowej Szkotów. Czas akcji ograniczony w utworze został do trzech dni.
Ballada o odważnym giermku, który podejmuje wyzwanie rzucone przez despotycznego władcę i skacze w morską otchłań, by wyłowić królewski puchar.
Jeden z najwcześniejszych dramatów utworów Schillera, wymierzony przeciw tyranii absolutyzmu książąt niemieckich. Akcja utworu dzieje się w połowie XVIII w. i pokazuje zjawisko „sprawiedliwych rozbójników”, broniących pokrzywdzonych przed bezprawiem możnych. Po pierwszym wykonaniu „Zbójców” w Mannheim, Schiller został aresztowany, zabroniono mu też publikowania jakichkolwiek dalszych prac.
Dramaty Schillera grano również w bolesławieckim teatrze. Już w pierwszym sezonie, rozpoczętym 19 lutego 1858 r., wystawiono m.in. „Zbójców”. 10 listopada 1859 r. mieszkańcy miasta świętowali 100. urodziny Friedricha Schillera. W teatrze przedstawiono żywe obrazy z „Pieśni o dzwonie” oraz zagrano „Wilhelma Tella” i „Intrygę i miłość”. W kolejnych latach, aż do 1941 r., wielokrotnie w Bolesławcu można było zobaczyć „Marię Stuart”, „Wilhelma Tella”, „Intrygę i miłość” oraz „Śmierć Wallensteina”. Jak wyglądała scenografia i kostiumy aktorów z przedstawienia „Maria Stuart”, wystawianego w bolesławieckim teatrze podczas sezonu 1934/1935, można zobaczyć w książce Karla Springera zatytułowanej „Bunzlauer Bühne” z 1935 r.
